Pap Batterye

Die afgelope paar weke was ek nie lus vir Blog nie. Is verseker vanoggend ook g’n lus hiervoor nie, maar as gevolg van niks anders om te doen nie sal ek maar sit en tik en kyk wat hier uitkom.

Jy sien, dis alweer hierdie tyd van die jaar. Tyd vir familie en vriende en geliefdes en kinders se lag en champagne en goeie wyn. Maar dis presies net hier waar ek heeltemal van die wa af donder. Soos laas jaar en soveel kere voor dit. Krismis en nuwejaar is net nie meer vir my nie. In alle geval nie soos toe ek nog kind was en met blink ogies die kersboom dopgehou het en die ure afgetel het na die nuwejaars-klappers nie. Nie dat ons ooit self geskiet het nie, ons het net by die vensters gestaan ek staar na die skouspel van lig en kleur en geraas.

Wat my deesdae vang is dat my batterye heeltemal pap raak hoe nader mens aan die fees-seisoen kom. En dis nie van te veel werk of nie verlof vat nie, trouens, ek het oorgenoeg verlof maar is nie lus om dit te vat nie. Want waarheen gaan mens op jou eis? En ek’s so gatvol vir myself wat altyd die orige wiel aan die wa is wanneer vriende met hulle vriende en familie en kinders kuier en lag en gesels en fun het. Want ek is nou maar eenmaal op my eie en sal seker so bly vir die res van my lewe. En ek is moeg daarvoor om altyd die charity-case te wees wat mense en sogenaamde vriende verplig laat voel om saam te nooi na etes en celebrations en breakfasts en braais. Los my eerder maar uit, geniet julle self en gaan die nuwe-jaar op gepaste wyse binne.

Ek glo dat ek iewers in 2009 weer tot my sinne sal kom en gaan bykom. Indien nie, who cares. Ten minste kan ek die rooi Beach-buggy se battery wat nou al jare nie meer laai nie onder die charger laat deurloop, maar my charger moet nog uitgevind word.

Hoop 2009 is goed vir jou.

Tot volgende jaar.